Κυνήγι Θησαυρού Παιδικό Κυνήγι Θησαυρού Εφηβικό Κυνήγι Θησαυρού
Τι είναι το κυνήγι θησαυρού στο Ρέθυμνο;
Το κυνήγι θησαυρού για το Ρέθυμνο είναι συνώνυμο με τις λέξεις παιχνίδι, αγωνία, διάβασμα, συναντήσεις ομάδων, γέλιο, χαρά, δάκρυ, τηλέφωνα, μηχανάκια, αυτοκίνητα, φωνές, χορός, μυστικισμός… μα πάνω από όλα είναι συνώνυμο με τη λέξη θεσμός!!! Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή… Η ιστορία του παιχνιδιού άρχισε να γράφετε από το 1988 όταν μία παρέα Ρεθυμνιωτών, έπιναν το καθιερωμένο καφεδάκι τους στη καφετέρια Ριμόντι στον Πλάτανο. Θέλοντας να κάνουν κάτι διαφορετικό έστησαν ένα παιχνίδι για τους φίλους και τους θαμώνες της καφετέριας, όπου με σειρά γρίφων που θα τους δινόταν, θα έφταναν στον θησαυρό όπου ήταν και το έπαθλο του παιχνιδιού. Εβδομήντα οκτώ άτομα πήραν μέρος, που χωρίστηκαν σε δέκα ομάδες και αφού επιστρατεύτηκαν αυτοκίνητα, μηχανάκια και ποδήλατα το παιχνίδι ξεκίνησε. Η ιδέα κρίθηκε από όλους πολύ καλή, ευτυχώς για εμάς και έτσι συμφώνησαν να επεκταθεί και να συνεχιστεί το παιχνίδι. Την ίδια χρονιά τη σκυτάλη πήρε η δημιουργική ομάδα του ραδιοφωνικού σταθμού της πόλης ΤΕΑΜ FM, μετά από πρόταση – εισήγηση του Γιώργου Μαρκουλάκη με αποτέλεσμα το παιχνίδι να συνεχιστεί στον ΤΕΑΜ FM μέχρι και το 1994. Από το 1995 το παιχνίδι οργανώνεται από την νικήτρια ομάδα της προηγούμενης χρονιάς, οπότε άρχισαν και οι μεγάλες αλλαγές στο παιχνίδι , αφού η κάθε μία διοργανώτρια ομάδα πρόσθετε τις δικές τις πινελιές και καινοτομίες στον καμβά του παιχνιδιού, έτσι ώστε να εξελιχθεί σε αυτό που όλοι τώρα ξέρουμε. Στα χρόνια αυτά, το χρηματικό έπαθλο που δινόταν μέσα από τον ΤΕΑΜ FM “κόπηκε”, αφού ουσιαστικά κανένας δεν ενδιαφερόταν για τα χρήματα ή τα δώρα αλλά για τη νίκη. Παίξαμε σκάκι, επιτραπέζια παιχνίδια, βγάλαμε φωτογραφίες, ψάξαμε πόρτες και παράθυρα, κρατούσαμε όλη τη μέρα πάνω μας το γρίφο του θησαυρού χωρίς να το καταλάβουμε, οργανώσαμε παιχνίδι και για τα παιδιά του δημοτικού, διαβάσαμε εφημερίδες, ντυθήκαμε μαθητές και μαθήτριες, δώσαμε φιάλες αίμα, φυτέψαμε δέντρα, δωρίσαμε βιβλία και τρόφιμα και πολλά άλλα. Μα πάνω από όλα μάθαμε την ιστορία της πόλης μας… Της πόλης μας, που σιγά-σιγά μπορεί να αλλάζει, όμως εμείς κάποιες μέρες του χρόνου τη βλέπουμε με διαφορετικά μάτια! Μέσα από τις όμορφες πόρτες παλαιών κτισμάτων ακούμε τις φωνές των προκατόχων τους. Το γέλιο και το κλάμα τους. Μυρίζουμε τα φαγητά τους. Βλέπουμε τις πύλες της πόλης να ανοίγουν, ακούμε το Ενετικό ρολόι να χτυπά, περπατάμε με Σουλτάνους , Ενετούς άρχοντες και Ρώσους πρόξενους! Πίνουμε το κρασί μας στη βουλή, ψωνίζουμε στο Σείτάν Τσαρσί, και ακούμε τα χλιμιντρίσματα των αλόγων μέσα από τα Χάνια και τα Πεταλάδικα. Στο πέρασμα των χρόνων το κάθε σοκάκι της πόλης, μας λέει τη δική του ιστορία. Τα χρόνια πέρασαν. Το παιχνίδι μετρά αρκετά χρόνια ιστορίας!!! Όλοι μαζί καταφέραμε αυτή την “τρέλα” μας να την περάσουμε στους νεότερους αλλά να την “κολλήσουμε” και στις υπόλοιπες πόλεις της Κρήτης. Αγαπήσαμε το παιχνίδι και την πόλη μας ακόμα πιο πολύ. Το σίγουρό είναι ότι αν κάποιος παίξει έστω και μία φορά δεν ξεκολλάει. Σε άλλους αρέσει να διαβάζουν, σε άλλους να τρέχουν, κάποιοι τσικνίζουν, σε άλλους πονάει το αυτί από την πολλή χρήση τηλεφώνου, όλοι κάνουν κάτι διαφορετικό, αλλά ο στόχος είναι ένας: να φτάσουν στο τέρμα και να περάσουν καλά!!!